Etappe #17: Faramello - Santiago de Compostella 14km

We zitten nog maar relatief kort voor Santiago. Dat is misschien de reden dat niemand op onze slaapzaal echt zin heeft om vroeg op te staan, ondanks het gezoem, gepingel en gepleng van de mobiele telefoonwekkertjes vanaf 6u. Om 7.15 maar het goede voorbeeld gegeven en zodoende zaten we om 8u aan het ontbijt bij een cafeetje een eindje verderop. Dit was de slechtste Albergue op onze route. De bedden waren ok, en voor de rest was alles ingericht op zo laag mogelijke kosten en veel omzet. Twee toiletten voor 40 man zorgen voor files midden in de nacht en als iedereen tegelijk wil vertrekken. Het eten was slecht en duur gisterenavond. Jammer.....Het mevrouwtje van het cafeetje staat wel voor ons klaar en zorgt voor een heerlijk ontbijtje. We gaan goed de laatste kilometers in. Best gek na weken met ons wandelritme, om je te realiseren dat je vandaag 'aankomt'. We lopen een groot deel van de tijd in laaghangende bewolking en zweten weer heerlijk in onze regenkleding. Het Pad heeft nog wat klimwerk voor ons in petto en langzaam lopen we de natuurpaden af de agglomeratie in. Onderweg speelt er van alles door ons hoofd. Bij mij vormen zich op het ritme van mijn stappen woorden en verzen, eens kijken of ik me die later nog kan herinneren. We praten nog wat over waarom we dit eigenlijk doen, waar we ook (nog) geen echt antwoord op hebben, en voor de rest zijn we eigenlijk opvallend stil. Ieder met onze eigen gedachten en ons eigen gevoel zo op de laatste dag. Zo wandelen we Santiago binnen. De gele pijlen die zo lang onze gids zijn geweest, worden overplakt door reklame stickers die schreeuwen om aandacht. Het zoeken is niet zo moeilijk want inmiddels wordt het straatbeeld gedomineerd door pelgrims die vanuit alle windrichtingen de stad binnenkomen. Voordat we de laatste paar 100 meter inlopen wordt het me even teveel en gaan de sluizen open. Ik besef me, dat er een einde komt aan een heel bijzondere paar weken met Fabiënne, en dat het mogelijk is geweest door de ruimte die Lucy en Gert ons daarvoor gegeven hebben. Een diep intens gevoel van dankbaarheid neem ik mee de straat in en wanneer we om klokslag 14u officieel onze tocht beeindigen voor de kathedraal, blèr ik gewoon verder. Heerlijk om zo je in je emotie te kunnen gaan. We besluiten goed af te ronden en gaan naar het pelgrimsburo voor onze laatste stempel en de oorkonde. Tja, daar wacht ons een rij en we schuifelen met bepakking twee uur, voordat we aan de beurt zijn. We gaan nog even thee drinken in de Huiskamer van de lage landen, een ruimte in stand gehouden door vrijwilligers van het Nederlands en Vlaams compostella genootschap. We worden hartelijk ontvangen en er is ruimte voor een mooi gesprek. De sluizen gaan nog even open bij mij en langzaam 'landen' we. Fijn dat er mensen zijn die dit doen. Al snel is het vijf uur en omdat we ook de pelgrimsmis niet willen missen, gaan we terug naar het kerkplein. Even de backpacks in bewaring geven, en een hapje eten. Om 18.15 stappen we een volle kerk in. De mis start om 19.30 en is indrukwekkend. We zien verschillende mensen terug die we de afgelopen weken onderweg zijn tegengekomen. In Porto gestart met een mis, nu in Santiago afgesloten. Morgen nog een dagje rondkijken en zondag weer naar huis. 

René