Santiago de Compostela

Aangekomen, en toch niet aangekomen. Heel raar is het allemaal. Het is nog een beetje een gevecht in mijn hoofd tussen wel aangekomen zijn maar eigenlijk nog niet helemaal willen. Wel trots en dankbaar en ik vind het gewoon ontzettend stoer. En dat gevoel is genoeg op dit moment, de rest komt wel goed.

Vanmorgen begon met een zeer, zeer, zeer uitgebreid ontbijt van het hotel waar we overnachten. Ineens besefte ik dat dit de eerste keer was in 3 weken dat we konden kiezen wat je wou eten smorgens. Ook wel weer een beetje raar hoor.

Vandaag de laatste dag in Santiago de Compostela doorgebracht. We vertrokken een beetje verloren, we misten onze backpack. Je hebt het gevoel alsof je je bent vergeten aan te kleden ofzo... Geen zwier aan de rugzak om hem op je rug te krijgen en ook geen getrek aan alle clips, touwtjes, gespen en sliertjes. Vreemd!

Het is een leuk stadje waar veel gebeurd, heel veel. En toch... Vandaag voelde we in die enorme drukte een kalmte, een rust over het plein die erg vertrouwd was. Het is een stad waar veel mensen met eenzelfde doel en via hetzelfde middel aankomen. We merkten wel dat er gister veel meer backpackers door de straten liepen en vandaag vooral toeristen. Savonds namen wel het gekletter van slippers en de strompelde en pijnlijke benen en heupen in het straatbeeld toe.

We besloten om vanmiddag de kathedraal te bezoeken nu het rustiger was. De avondmis gister was overvol en dus hadden we niet echt tijd gehad om al het moois te bewonderen. We hebben rustig een toer door de kerk gemaakt. Wat een indruk geeft dat toch. Zowel de gedachte dat er al 2000 jaar mensen zoals wij door deze kerk heen lopen. Dit beseften we eens te meer toen we de tombe van Santiago zelf bezochten. De vele handen die het beeld hebben aangeraakt en de vele gedachtes die na de Camino aan het beeld zijn toevertrouwd zijn erg voelbaar. Het heeft op ons beide een diepe indruk achtergelaten.
Later op de dag besloten we nog even naar de fontein met de ster te lopen (de ster - in het Spaans compostela - heeft geleid naar het graf van Sint Jakob).
Na een mooi gesprek op het terras besloten we nog even terug te gaan naar de kathedraal om nog net voor de avondmis een aantal kaarsjes te lichtten (deze zijn tegenwoordig trouwens allemaal elektrisch).
Savonds genoten we bij een cafeetje aan de voet van de kathedraal van paëlla en sangria. Het cafeetje had ook een groot bord uithangen waarop stond 'refugees welcome'. Dit deed ons weer terugdenken aan het gesprek tijdens een van de etappes. De vluchtelingen die ook lange tochten maken, elke dag. Alleen hadden wij savonds een aankomstpunt en onze eigen slaapzak, kussen, tandenborstel enz.
Voordat we terugkeerden naar het hotel bedachten we nog dat op dezelfde plaats als waar wij hadden gegeten al eeuwenlang mensen hebben gegezeten, na dezelfde reis, en gegeten, en dezelfde gesprekken hebben gehad als wij.
Even drong het tot ons door, hoe nietig je bent en toch zo belangrijk.

Fabiënne